γράφει η Παπαθανασίου Βασιλική

Μπορεί εδώ και μήνες να παρακολουθούμε το πολιτικό παραλήρημα του Προέδρου της όμορου χώρας, μπορεί η διασπορά ειδήσεων και η διάχυση του φόβου να απειλούν την ηρεμία της καθημερινότητάς μας, μπορεί να ετοιμαζόμαστε ως χώρα εξοπλιστικά, μπορεί… μπορεί… 

Και πάνω στο ντελίριο της πολιτικής παντοδυναμίας έρχεται μια φυσική καταστροφή να μας θυμίσει την άλλη μας πλευρά, την πιο ουσιαστική, αυτήν που καταξιώνει την ανθρώπινη ύπαρξή μας. Ο φονικός σεισμός στην Τουρκία και την Συρία ήρθε να μας υπενθυμίσει την αδυναμία του ανθρώπου απέναντι στη φύση αλλά και το σεβασμό του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο που δοκιμάζεται. 

Ο κατάλογος, για την ώρα, μετρά πάνω από τριάντα χιλιάδες ανθρώπους να έχουν θαφτεί ζωντανοί κάτω από τα ερείπια των πολυκατοικιών, αλλά δυστυχώς τα νούμερα αυτά θα αυξηθούν τις επόμενες μέρες. Ωστόσο, ακόμα και τώρα, αρκετές μέρες μετά από εκείνη τη νύχτα ακούγονται ανάσες ζωής… Άραγε, θα προλάβουν οι διασώστες να φτάσουν ως εκεί που είναι θαμμένες;;; 

Συγκλονιστικές οι εικόνες που φτάνουν στις οθόνες μας: το νεογέννητο βρέφος, στο ξεκίνημα της ζωής του, μέσα στα συντρίμμια… Τι τραγωδία αλλά και τι θαύμα σωτηρίας!!!  

Σ’ αυτό το δράμα των γειτόνων μας στεκόμαστε αρωγοί. Ως χώρα έχουμε δοκιμαστεί άπειρες φορές από καταστροφικούς σεισμούς και γνωρίζουμε το μέγεθος της θλίψης. Ως εντόπιοι της Κορινθίας διατηρούμε ακόμα τις μνήμες από δυνατούς σεισμούς και γνωρίζουμε τι σημαίνει κυριολεκτικά να τρέμει η γη κάτω από τα πόδια μας. 

Ως άνθρωποι δεν μπορούμε να μην συνδράμουμε στην ανακούφιση των πληγέντων. Ως σχολικός οργανισμός συντασσόμαστε με την πρωτοβουλία του Δήμου Κορινθίων και μιλάμε στους μαθητές μας για τον σεισμό και τις επιπτώσεις του. Η αλληλεγγύη είναι αρετή, κι αυτήν ενισχύουμε: συγκεντρώνουμε είδη πρώτης ανάγκης για τους γείτονές μας.

Οι μαθητές μας κράτησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων του σεισμού.

Παπαθανασίου Βασιλική